Rozdział 29.

-Nie pierdol...- Zayn zachłysnął się powietrzem, przytrzymując swoją idealnie wypielęgnowaną dłoń przy ustach.

-Boje się, Zayn. Tak cholernie się boje o Rose- pociągnęłam nosem, skubiąc materiał moich dresowych spodni- Nie wiem co mam robić.

-Ale jak? Jakim cudem znalazłaś się w jego łóżku?

-Nie wiem- wzruszyłam ramionami, a chłopak spojrzał na mnie krzywym spojrzeniem, wyrażającym dezaprobatę.- Tak, wiem. Jestem najgorszą idiotką na ziemi, wiem...- jęknęłam, chowając twarz w dłoniach. 

Tak bardzo źle się z tym czułam.

-To chore- skwitował, kręcąc zniesmaczony, głową.

-Myślisz, że tego nie wiem?- prychnęłam- Zabije, gnojka...

-Kurewsko, seksownego gnojka- przez jego twarz przeszedł cień uśmieszku. Od początku wiedziałam, że mój najlepszy przyjaciel- gej, leci na Justina i często sobie z tego żartowałam, ale teraz nie było mi do śmiechu.

-Zamknij się, suko- uderzyłam go z całej siły w ramię, na co głośno zawył, rozmasowując obolałe miejsce- Jeżeli nie masz zamiaru mnie pocieszać, to możesz wypieprzać. Sama sobie poradzę- westchnęłam, kładąc głowę na mięciutkiej poduszce.

-Mam pomysł- pisnął, a jego dłoń zderzyła się z moim pośladkiem. Powoli i niezgrabnie zaczął wstawać z łóżka, a ja dokładnie przyglądałam się jego poczynaniom.

-Co?

-Idziemy na zakupy!- zabłysnął swoim śnieżnobiałym uśmiechem- Nie obraź się, ale ostatnio schudłaś i wyglądasz jak jakaś bezdomna w tych za dużych ciuchach.

-Słucham?- zachłysnęłam się własną śliną, wciągając głośno powietrze.

-Oj, skarbie... Spokojnie, znajdę ci coś seksownego- mrugnął oczkiem i kiedy miał już oberwać poduszką, którą w niego wycelowałam, zrobił unik, a ta uderzyła w komodę.

-Następnym razem musisz się bardziej postarać...

-I tak jestem obrażona.

                                                                             ~.~

-Nie daje już rady...- schyliłam się, głęboko oddychając.

Nie mam pojęcia ile już łazimy po tej galerii, ale moje stopy definitywnie powiedziały "STOP!".

-No dalej, Miley, za chwilę kończy się promocja na ten zajebiście dobry podkład! Nie marudź i rusz to swoje tłuste dupsko!- mruknął, patrząc na mnie groźnie.

Tak, moje drogie koleżanki, to Zayn, który będąc na zakupach staje się pieprzoną sukodiwą. 

Pamiętam jak raz szarpał się za włosy z jedną laską w sklepie obuwniczym. I jak to się skończyło? Wielkim płaczem, gdy zobaczył swoją, podrapaną paznokciami, twarz w lusterku i zakazem ponownego wejścia do sklepu.

-Musisz mnie zanieść- skrzywiłam się, prostując kręgosłup. Myślał nad tym chwilę, a następnie głośno westchnął. 

-Dobra, kurwa, chodź...

Odwrócił się do mnie plecami a ja, zadowolona, od razu na nie wskoczyłam.

-Pamiętasz, jak mówiłem, że schudłaś?

-Tak? To było bardzo kocha...

-Cofam to.

-Nienawidzę cię, szmato- wybuchłam niepohamowanym śmiechem, przytulając się bardziej do jego umięśnionych pleców.

-Oto wasze zamówienie- miła, rudowłosa dziewczyna, podeszła do lady, podając nam dwie mrożone kawy z czekoladą i bitą śmietaną- Smacznego.

Widać było, że wpadł jej w oko, bo śliniła się i chichotała jak jakaś upośledzona wariatka.

-Dziękujemy- odezwał się chłopak, puszczając oczko w jej stronę.

Sukinsyn, wiedział jak działa na laski.

-Zostajemy tutaj, czy wychodzimy?

-Możemy wy...

-Miley? Miley Jones?

Zmarszczyłam brwi, odwracając się na pięcie. Przede mną stała dziewczyna, którą pierwszy raz widzę na oczy i... Ja pierdole, naprawdę była piękna.

-Tak?

-Jestem Vanessa i proszę, żebyś mnie wysłuchała, bo mam ci coś ważnego do powiedzenia.

Spojrzałam zdezorientowana na Zayna, ale ten tylko wzruszył  ramionami.

-O co chodzi?

-Jestem...- zatrzymała się na chwilę, jakby nie wiedziała co dalej ma powiedzieć- Przyjaciółką Justina.

Prychnęłam na słowo "przyjaciółka", przekręcając oczami.

-Błagam, daj mi dokończyć...

-Nie chcę tego słuchać!- otarłam się o jej bok, kiedy postanowiłam wyjść z knajpki. 

-Proszę...Chodzi o Rose.

-Daj mi spokój, kurwa. Przekaż Justinowi, że w dupie mam jego "przyjaciółki"- zrobiłam cudzysłów w powietrzu- Żeby się odczepił ode mnie i mojej- specjalnie zaakcentowałam ostatnie słowo- córki raz na zawsze.

-On...

Nie miałam zamiaru jej dłużej słuchać, więc wyszłam z lokalu. 

Co on sobie, kurwa, myśli? Huh?

Że przyśle do mnie swoje "przyjaciółki" na rozmowę, ja naglę zmienię zdanie i będziemy żyć jak stare, dobre małżeństwo? 

Ha, popierdoliło do końca?

-Odwieźć cię do domu?- odezwał się Zayn, przekładając torby z jednej ręki do drugiej.

-Nie, poradzę sobie. Do jutra?

-Ta, do jutra- stanęłam na palcach, aby złożyć soczysty pocałunek na jego pulchnych wargach.

Miałam szczęście, gdyż właśnie w tym samym czasie podjechał mój autobus.

-Wróciłam!- mój głos rozległ się po domu, ale nie otrzymałam odpowiedzi- Mamo?

Zmarszczyłam brwi, odkładając torby pod ścianę.

-Mamo?- usłyszałam cichy szloch pochodzący z kuchni, więc jak najszybciej pobiegłam w tamtą stronę.

Na kuchennych kafelkach, oparta o lodówkę, siedziała Taylor. 

-Co się stało?- przykucnęłam przy niej, wycierając łzy z jej opuchniętej twarzy.

-Ja... Ja przepraszam. 

-Co się stało?

-Rose zniknęła.

Z mojej twarzy raptownie odpłynęły wszystkie kolory, a przed oczami pojawiła się twarz Vanessa'y...

"Chodzi o Rose".

_________________

siemanko :))

jak dziwnie mi tu pisać, o mój boże hahahaha.

muszę się przestawić na tryb "mam bloga, muszę coś napisać", bo strasznie się rozleniwiłam i ciężko mi usiąść dupskiem przed laptopem i coś zapisać.

okej, to...

do następnego?

jutro poprawię błędy, bo teraz padam na ryj.

kocham xxx

ktoś wgl jeszcze tu jest ze mną?